Visreis Noord Noorwegen 2017 geschreven door Hans Rensen
Hoe snel gaat het leven………………..
Hoe snel gaat de tijd……………………..
Hoe snel gaat een vakantie waar je een jaar naar uitkijkt…………………………
Hoe snel vergeet je de dril met een prachtige vis die je hebt mogen beleven…………………….
Ik kan je vertellen dat als je weer in die flow zit je niet eens het idee meer hebt dat je ooit ben
wezen vissen.
We hebben het weer gehad.
Het jaarlijkse uitje naar ons zo gekoesterde Seilland noord Noorwegen. Maagdelijk
ruw onaangetast
afgelegen eenzaamheid en de ongekende schoonheid van het noorden.
In deze nog nauwelijks ontgonnen wateren gaat ieder vissershart sneller kloppen.
Anderhalve dag reizen voordat er pas een hengeltje uitgegooid kan
worden.
Het wordt een beetje een afgezaagd verhaal maar hier is hij dan.
De vaste club vissers te weten Herman Henny Pierre Erik en ikzelf zijn van 25-7 tot 3-8 wederom voor de zesde keer naar Seilland geweest en ons viel in het
vliegtuig al op, de hoeveelheid sneeuw vanuit de lucht, die er nog lag. Ik had al eerdere foto’s gezien van een goeie kennis die derde week april in
die zelfde hoek gevist heeft en zag dat zelfs het fjord waar hij viste grotendeels dichtgevroren
was.
Hij wist me te vertellen dat dit ijs plaatselijk 20 tot 25 cm. dik was. Dit had ik nog nooit van hem
gehoord, hij vist nl. altijd eerder in de tijd dan ik.
Ook zijn vangsten waren dit jaar minder.
Onze vangsten
waren ook wat minder. De hoeveelheden waren er wel maar de uitschieters in de vorm van grote vissen waren er minder op een paar soorten na.
Te weten , de enorme twee roodbaarzen die ondergetekende wist te vangen.
Iedere vakantie gaan we
een ochtend of een middag op de roodbaars vissen zo ook dit jaar.
De visserij op dit soort is niet zo spectaculair. Ingooien met een onderlijn van zeven meter lang,
500 tot 750 gram lood aan de lijn en zakken maar. Na ongeveer 12 min. heb je
dan de bodem
bereikt, 15 slagen opdraaien en wachten op de aanbeet. Die kreeg ik, maar geen roodbaars aanbeet.
Op dat moment denk je k..t weer van die klote lommen en na diverse keren gerammel op de top
te hebben gezien toch maar gaan
draaien, ja vergeet niet dat we op meer dan 200 meter diep lagen.
Na een goeie 20 min. draaien kon ik mijn ogen niet geloven, twee enorme roodbaarzen aan mijn lijn.
1 van 85 cm. De kisten waren 80 cm, en 1 van 75 cm en Pierre zei dat dit het
Nederlands record wel eens zou kunnen zijn. We konden helaas maar 1 keer ingooien want de stroom kwam er in en dan is vissen daar haast niet meer mogelijk. Wat zou er nog meer gezeten hebben, je zal het nooit weten.
En dan niet te vergeten
de enorme wijting van Herman van 51 cm. De kabeljauw van Erik van plus minus 110 cm, we hebben hem niet exact gemeten, de kabeljauw van Henny, groot, en nu komt het:
Verleden jaar wist Pierre een enorme heilbot te vangen
van 165 cm. En volgens de grafiek tussen de
65 en 75 kg. zwaar op het laatste uurtje van onze vakantie.
Henny kwam ons halen op het laatste uur van onze vakantie met de vraag of we het inmiddels
‘’beruchte hoekje van
Pierre’’ nog wisten te vinden, en dat wisten we.
Met twee boten met vijf vissers erop gingen we wederom het laatste uurtje van de vakantie tegemoet, en weer is het Pierre die na vijf minuten een aanbeet aan zijn overleden koolvis krijgt.
Raak! Na 20 zware minuten lost de vis. Dit was echt een grote. Pierre denkt zelf dat het een honderd kg plusser is geweest. Deze vis gooide zijn gewicht in de strijd, hij deed niet veel tot 20 slagen onder de boot , toen ontstond er een pat stelling. Er
viel geen cm. meer te draaien. Daarna zwom de vis weg en Pierre kon alleen zijn hengel goed vast houden tot de haak loste.
Conclusie:
volgend jaar beginnen we in deze hoek met vissen in plaats van er te eindigen en Pierre mag hier
niet meer mee vissen!!!! ”Hij wist dit nog niet maar dan weet hij het nu’’.
Verder waren er ook nog een aantal botten van Herman die de 150 cm weer benaderde, wat weer
mooi filmmateriaal opleverde zowel boven als
onder water.
Nieuw was dit jaar buiten natuurlijk onze visarend weer gezien te hebben de enorme scholen koolvisjes aan de oppervlakte die achter de bliek aan zat, we hebben herhaaldelijk in zo’n vreterij gelegen maar er zat geen grote vis onder
in tegenstelling tot verleden jaar. De bbq was een groot succes. Die houden we erin!
Eindconclusie:
Het was wederom een succesvolle visvakantie
We hebben in 6 jaar tijd 3 aanbeten gehad van vissen die we niet konden verzilveren
maar dat gaat hopelijk volgend jaar veranderen. De grootste vis staat op naam van Pierre met 165 cm. en tussen de 65 en 75 kg. Dit moet groter kunnen.
Volgend jaar zullen jullie het weten of dit gelukt is.
Groetjes Hans Rensen.