Reisverslagen

Visreis Noord Noorwegen 2017 geschreven door Hans Rensen

Hoe snel gaat het leven……………….. 

Hoe snel gaat de tijd……………………..

Hoe snel gaat een vakantie waar  je een jaar  naar uitkijkt…………………………

Hoe snel vergeet je de dril met een prachtige vis die je hebt mogen beleven…………………….         

Ik kan je vertellen dat als je weer in die flow zit je niet eens het idee meer hebt dat je ooit ben

wezen vissen.

We hebben het weer gehad.

Het jaarlijkse uitje naar ons zo gekoesterde Seilland noord Noorwegen. Maagdelijk ruw  onaangetast

afgelegen eenzaamheid en de ongekende schoonheid van het noorden.

In deze nog nauwelijks ontgonnen wateren gaat ieder vissershart sneller kloppen.

Anderhalve dag reizen voordat er pas een hengeltje uitgegooid kan worden.

Het wordt een beetje een afgezaagd verhaal maar hier is hij dan.

De vaste club vissers te weten Herman Henny Pierre Erik en ikzelf zijn van 25-7 tot 3-8 wederom voor de zesde keer naar Seilland geweest en ons viel in het vliegtuig al op, de hoeveelheid sneeuw vanuit de lucht, die er nog lag. Ik had al eerdere foto’s gezien van een goeie kennis die derde week april in

die zelfde hoek gevist heeft en zag dat zelfs het fjord waar hij viste grotendeels dichtgevroren was.

Hij wist me te vertellen dat dit ijs plaatselijk 20 tot 25 cm. dik was. Dit had ik nog nooit van hem

gehoord, hij vist nl. altijd eerder in de tijd dan ik.

Ook zijn vangsten waren dit jaar minder.

Onze vangsten waren ook wat minder. De hoeveelheden waren er wel maar de uitschieters  in de vorm van grote vissen waren er minder op een paar soorten na.

Te weten , de enorme twee roodbaarzen die ondergetekende wist te vangen.

Iedere vakantie gaan we een ochtend of een middag op de roodbaars vissen zo ook dit jaar.

De visserij op dit soort is niet zo spectaculair. Ingooien met een onderlijn van zeven meter lang,

500 tot 750 gram lood aan de lijn en zakken maar. Na ongeveer 12 min. heb je dan de bodem

bereikt, 15 slagen opdraaien en wachten op de aanbeet. Die kreeg ik, maar geen roodbaars aanbeet.

Op dat moment denk je k..t weer van die klote lommen en na diverse keren gerammel op de top

te hebben gezien toch maar gaan draaien, ja vergeet niet dat we op meer dan 200 meter diep lagen.

Na een goeie 20 min. draaien kon ik mijn ogen niet geloven, twee enorme roodbaarzen aan mijn lijn.

1 van 85 cm. De kisten waren 80 cm, en 1 van 75 cm en Pierre zei dat dit het Nederlands record  wel eens zou kunnen zijn. We konden helaas maar 1 keer ingooien want de stroom kwam er in en dan is vissen daar haast niet meer mogelijk. Wat zou er  nog meer gezeten hebben, je zal het nooit weten.

En dan niet te vergeten de enorme wijting van Herman van 51 cm. De kabeljauw van Erik van plus minus 110 cm, we hebben hem niet exact gemeten, de  kabeljauw van Henny, groot, en  nu komt het:

Verleden jaar wist Pierre een enorme heilbot te vangen  van 165 cm. En volgens de grafiek tussen de

65 en 75 kg. zwaar op het laatste uurtje van onze vakantie.

Henny kwam ons halen op het laatste uur van onze vakantie met de vraag of we het inmiddels

 ‘’beruchte hoekje van Pierre’’ nog wisten te vinden, en dat wisten we.

Met twee boten met vijf vissers erop gingen we wederom het laatste uurtje van de vakantie tegemoet, en weer is het Pierre die na vijf minuten een aanbeet aan zijn overleden koolvis krijgt.

Raak! Na 20 zware minuten lost de vis. Dit was echt een grote. Pierre denkt zelf dat het een honderd kg plusser is geweest. Deze vis gooide zijn gewicht in de strijd, hij deed niet veel tot 20 slagen onder de boot , toen ontstond er een pat stelling. Er viel geen cm. meer te draaien. Daarna zwom de vis weg en Pierre kon alleen zijn hengel goed vast houden tot de haak loste.

Conclusie:

volgend jaar beginnen we in deze hoek met vissen in plaats van er te eindigen en Pierre mag hier niet meer mee vissen!!!! ”Hij wist dit nog niet maar dan weet hij het nu’’.

Verder waren er ook nog een aantal botten van Herman die de 150 cm  weer benaderde, wat weer

mooi filmmateriaal opleverde zowel boven als  onder water.

Nieuw was dit jaar buiten natuurlijk onze visarend weer gezien te hebben de enorme scholen koolvisjes aan de oppervlakte die achter de bliek aan zat, we hebben herhaaldelijk in zo’n vreterij gelegen maar er zat geen grote vis onder in tegenstelling tot verleden jaar. De bbq was een groot succes. Die houden we erin!

Eindconclusie:

Het was wederom een succesvolle visvakantie

We hebben in 6 jaar tijd 3 aanbeten gehad van vissen die we niet konden verzilveren maar dat gaat hopelijk volgend jaar veranderen. De grootste vis staat op naam van Pierre met 165 cm. en tussen de 65 en 75 kg. Dit moet groter kunnen.

Volgend jaar zullen jullie het weten of dit gelukt is.

Groetjes Hans Rensen. 

Verslag Visreis Noord Noorwegen 2016 door Hans Rensen

Eerste week augustus was het weer zover, onze jaarlijkse visreis.
Bestemming Seilland Altnesset. Het eiland Seilland telt aan onze kant 28 mensen.
En aan de andere kant van het eiland wonen , heb ik me laten vertellen, nog eens 400 mensen.
Ons stukje van het eiland heeft zeker wel 6 km. asfalt en ik heb er toch nog 3 auto’s gezien, meer zijn er niet. Het eiland is ruig en hard en als je oplet zie je de rendieren op de bergen lopen. Ook kregen we dit jaar bezoek van een hermelijn die zo mak was dat hij bij ons de woning in liep. Nog nooit eerder gezien zo’n beestje, maar ook de dagelijkse tuimelaars en de visarenden  vergezelde ons de hele dag. Ik hoef  je dus niet te vertellen hoe maagdelijk deze plek is. En zeker de wateren rondom onze bestemming , de uitgang naar de zee en het eiland Soroya.

Eerste week augustus vertrokken we met vijf man te weten Henny Dubbeldeman , Herman van laar, Japie Horreman, Pierre Boon en Hans Rensen.

De reis verliep goed alleen kwamen we rond 11 uur aan bij het  fjord en dus is er dan geen watertaxi meer. Na een nacht in een hotel in Alta geslapen te hebben en na een heerlijk ontbijt vertrokken we uitgerust en met een volle maag naar de locatie. We konden niet wachten om onze pilkers voor de eerste maal te laten zakken. Na een behoorlijke hoeveelheid kabeljauwen en koolvissen sloten we de eerste dag af. Maar hier kwamen we niet voor, heilbotten moesten het worden. Dat hebben we geweten. Dit jaar hadden we iedere dag wel een paar heilbotten tot ikzelf een bot mocht vangen van 1.31m. en met een gewicht van 33kg. Ik trots natuurlijk. Nou dat werd de volgende dag al weer bijgesteld door Herman die in zijn eentje dit jaar al goed was  voor 10 botten. De bot die Herman ving aan een shad notabene was .145m. lang en woog 50kg. Een hele dikke dus. Maar als klap op de vuurpijl wist dit jaar onze nieuwkomer in dit gebied Pierre er een te vangen op het laatste uur van onze vakantie van 1.65m. En een volgens de grafiek geschat gewicht van tussen de 65 en 70 kg. Aan een 200 grams pilker. Aangezien we de vis niet aan boord wilde halen in verband met de schade die je kan toebrengen aan de vis. De vis kan ook 164cm. of 166 cm. geweest zijn want we hebben hem dicht bij het water gemeten.
Met deze vis zijn we ongeveer een uur bezig geweest. Iedere 2 à 3 min. hadden we ong. 1 meter lijn
gewonnen maar  meneer vond het niet nodig om kennis met ons te maken terwijl we toch best
aardige mensen zijn, 6 keer trok hij door de slip heen en moest Pierre weer opnieuw beginnen.
Na het in het water onthaken van de pilker hebben we hem vriendelijk bedankt  en  een uitnodiging meegegeven voor wederom een ontmoeting volgend jaar.
De lat voor volgend jaar ligt hoog, heel hoog. We moeten dus boven de 1.65m. uitkomen.
En die zitten er, gegarandeerd. Twee keer al hebben we zo’n aanbeet gehad  die  niet verzilverd kon worden, maar daar gaat komend jaar verandering in komen, als het aan ons ligt.

Ook hebben we weer op roodbaars gevist op een diepte van tussen   de 200 en 275 m. dat leverde wel een paar mooie exemplaren op, maar niet wat we ervan verwachte, dus gauw
stoppen, dit is echt niet meer normaal , heb je tijdens het vissen plusminus 350m. lijn uitstaan.
Er was dit jaar een heleboel aasvis in het fjord, dat zagen we aan de talloze vreterijen van honderden  meeuwen. We hadden dit jaar iets eerder geboekt.  

Verleden jaar was onze uitschieter bot 1.44m. met een gewicht van 49 kg., maar daar zijn we dit jaar gewoon twee keer overheen gegaan en veel meer grotere hebben we gevangen dan verleden jaar. Totaal hadden we er 20 stuks . Iedereen heeft zijn koeltas weer lekker gevuld. Met ingevroren filets uit de mooiste en schoonste wateren van Europa.

Hoe goed wil je het hebben. Een opmerking van Pierre die nog niet eerder naar dit gebied met ons is mee geweest was: “ ik dacht dat we alleen maar pizza’s en andere gemaksgerechten zouden eten”,
maar hij weet nu dat we denk ik wel een Michelin ster zouden krijgen wat het eten betreft. Tja dat heb je met zo’n kookgek als Herman van Laar die zelf allerlei curry’s, verse kruiden,  pasta’s, boemboe’s etc. uit Nederland had meegenomen . Man wat hebben wij daar lekker gegeten.

Herman en Henny nogmaals bedankt!

Tot slot hebben we weer een supervakantie gehad met onnoemelijk veel vis, alle dagen kunnen vissen,  geen noemenswaardige incidenten en een veelheid aan vissoorten. Te weten kabeljauw, heilbot, roodbaars, schelvis, wijting, koolvis, zeewolf en lom.

Op naar volgend jaar…

Groetjes Hans Rensen  

PS: zie voor de foto's de volgende pagina op deze site: "Foto Reisverhalen"

1 december 2015,  door Frans van Oss:

Op mijn bucketlist ontbreekt naast het vangen van de negende soort Bill Fish, de Pacific Blue Marlin, de Blue Fin Tuna. Deze krachtpatser wordt de laatste jaren gelukkig weer regelmatig aan de hengel gevangen.

Hotspot voor de Blue Fin Tuna is Prince Edward Island in het oosten van Canada. Deze bestemming staat voor 2017 op mijn agenda. Omdat de beste boten en captains al vroegtijdig worden geboekt, heb ik de eerste contacten nu reeds gelegd.

EFSA Nederland vriend Dennis Simonis heeft dit jaar enkele dagen in Canada gevist en van hem heb ik een aantal tips gekregen. Op de  foto hiernaats zie je Dennis met een Blue Fin van 280 kilo. Hij ving er ook één van 230 kilo...

De beste vangstperiode is half september tot half oktober. Via IJsland vlieg je inclusief overstaptijd  in 11 uur voor plm. € 700.00 naar Halifax. Vliegmaatschappij Icelandair. Daarna nog twee uur met de auto. Voor deze trip ben ik op zoek naar  vismaten die dit avontuur met mij mee willen maken. Geïnteresseerd? Stuur een mailtje naar fransvanoss@upcmail.nl  of bel 06-33150610. Van 5 tot en met  18 december ben ik niet bereikbaar.

Mijn contacten lopen via Tonny’s Tuna Fishing,  www.fishfulthinking.ca

Alvast prettige feestdagen en een visrijk 2017 gewenst.

Frans van Oss.

ALS ER IN NOORD-NOORWEGEN EEN CASINO IS EN JIJ GAAT ER HEEN, ZET IK AL MIJN GELD OP JOU IN!

Of anders gezegd, als jij in het water valt kom jij met je zakken vol vis boven.  Dat was wat Erik Dubbeldeman tegen Herman van laar tijdens onze  jaarlijkse visvakantie naar noord- Noorwegen zei. Een uitspraak die genoeg zegt.

Het was dit jaar een ploeg van zeven mensen die het hoge noorden weer op gingen zoeken, te weten; Henny en Erik Dubbeldeman, Herman van Laar, Henk Flippi, David Visser, Hans Rensen en good old Japie Hoornman. We hadden dit jaar ong. 1 maand eerder geboekt vanwege het slechte weer  van het jaar ervoor en dus was de temperatuur wat aangenamer. Ook waren er dit jaar de zeearenden-, de bruinvissen-, de rendieren en zelfs elanden hebben we dit jaar gezien. Ook werd de rode loper weer uitgerold als we het ‘ bijna’  enige supermarktje tussen vliegveld Alta en onze opstapplaats  bezochten en dan met zeven mannen ongeveer 500 euro neer legden, waarvan ong plus minus de helft van dit bedrag aan blikken bier werd uitgegeven. Zeven man en  negen dagen  klinkt veel, maar het werd nippen.  Het is daar dus  gewoon prijzig.

De visserij was goed te noemen met weer de diverse mooie vissen Kabeljauwen van tussen de tachtig en honderd centimeter. Koolvissen van rond de meter, diverse bijvangst in de vorm van grote schelvissen, wijting en kleine roodbaars. De grote roodbaarzen waren dit jaar wederom niet thuis.

Twee jaar geleden hebben we op een bepaalde stek wel  40 specimenroodbaarzen gevangen! Sportvis van niks, maar ó zo lekker en dit jaar wéér niet thuis. Ook hebben we 20 heilbotten gevangen, waarvan de grootste 142 cm was en  42 kg!  We waren met zeven  man verdeeld over drie boten en nu komt het verhaal.

Op één van deze boten zaten onze toppertjes, te weten, Henny en Herman. Tijdens het pilkeren kreeg Herman een enorme run en was even later ongeveer  150 meter lijn kwijt.  Een vis, niet te stoppen! Later bleek waarom. De vis was nl. in zijn zij-vin gehaakt en was werkelijk niet te stoppen .

Herman heeft zoveel druk op zijn hengel moeten zetten om deze vis te stoppen, dat dus de hengel  finaal in tweeën is gebroken. De mannen hebben geen moment geáarzeld en de boot werd gedraaid in de richting van de vis en door langzaam toe te varen kon Herman met zijn gebroken hengel zijn lijn terug halen. Boven de vis aangekomen, werd de dril voortgezet met ong. 50 cm hengel en wat blijkt!

Ze vángen deze vis gewoon! We hoorden Herman al van ver aankomen. Een dol enthausiaste Herman die de vis van zijn leven wist te vangen.  Zo’n  ‘ones in a lifetime vis’ AAN EEN GEBROKEN HENGEL! Twee dagen later vangt  dezelfde Herman een prachtige kabeljauw van 117 cm.

Elk jaar wordt de techniek een beetje bijgesteld wat betreft de visserij op heilbot door onze lijnexpert

Henny en dit jaar had Henny technieken uit de visserij uit Oman waar hij was geweest op de heilbotvisserij uitgetest en dat resulteerde in het vissen met levende koolvis i.p.v. dood gesleept aas.

Met een fleurnaald kan je nl. door het neusschotje van de koolvis heen met achter in de staart een grote dreg. Hij heeft dit eerst uitgeprobeerd op zijn boot.

Dat resulteerde in hun boot zes aanbeten en tegen onze boot twee aanbeten per dag. Diezelfde avond werden er zeven nieuwe onderlijnsystemen gefabriceerd voor onze boten. De achterliggende gedachte is de aasaanbieding van zijn koolvis en de vis blijft veel langer leven en zwemt gewoon gewond door, wat weer de aandacht trekt van sportvis nummer  één ter plekke.   

Er zijn ook nog twee enorme vissen verspeeld door Henny en ik dacht door David. Vissen  waarbij de Geluksfactor een rol gaat spelen. Op het zien van Henny zijn blijvend kromme hengel met aan de onderkant van de hengel een hangende Henny, besloten we als een speer naar hun toe te varen om het een en ander van dichtbij te filmen, maar helaas.

Er was ook nog een moment van bezinning. Drie boten stijf aan elkaar gebonden, zeven mannen, zeven blikken bier, zeven keer een proost, een prachtige zon die door de wolken heen scheen, een bijna rimpelloze fjord en zeven mannen die het verdriet van een verloren vismaat herdenken.

Hier en daar vloeit een traan, maar dat mag. Dit was zijn laatste visreis.  Mooier had het niet kunnen zijn.

Hierbij sluit ik af. Het was weer een onvergetelijk jaar.

Groet ,

Hans Rensen 

Samenstelling Henny Dubbeldeman, Erik Dubbeldeman, Herman van Laar, Jaap Horreman en Hans Rensen.

Het was alweer de derde keer dat ons gezelschap afreide naar Sailland en de verwachtingen  waren zoals ieder jaar nog hoger gespannen dan het jaar daarvoor. Dit ploegje is eigenlijk wel zo’n beetje de harde kern van het EFSA kampioenschap in IJsland 2010.

Omdat Henk Bommels  nog niet geheel hersteld was van een heupoperatie had Jaap een invaller geregeld, die dolgraag met ons mee wilde maar op het laatste moment door een sterfgeval  moest afhaken. Ik hoop van harte dat je volgend jaar wel in de gelegenheid bent om mee te gaan.

Onze super visploeg bestaat uit zeer goede koks, een clown, kruiswoordboek specialisten en internetnerds, maar hebben allemaal een zeer goot vissershart.

Aangezien we er al voor de derde keer heengingen wisten we de plekken waar en welke vis we konden verwachten en na een aantal dagen waren er al diverse prachtige  vissen waaronder kabeljauwen van rond de meter, de eerste heilbotten, koolvis en schelvis van 70 cm. etc.

Maar ja so far so good! Waar niemand in zijn hevigste fantasie over deze vistrip had nagedacht dat het ook wel eens zou kunnen gaan stormen. Nou dat hebben wij gehad en goed ook. Het probleem van onze locatie was dat wij onder deze omstandigheden niet even naar de kroeg konden, want die is er niet. Ik heb me laten vertellen dat Sailland ongeveer zo groot is als Nederland en dat er maar 600 mensen wonen, er ongeveer 6 km groot. Asfalt ligt en er maar 4 auto’s op rijden. Met twee en halve dag storm is dat geen pretje. Sterker nog; dat is strontvervelend.

Op een van de winddagen zijn we in een verderop gelegen bergmeer wezen forellen met kleine lepeltjes en dat had succes.  Het was niet waar wij voor kwamen maar je moet toch wat.  Met het bakken van deze onwijs mooi getekende visjes tot 35 cm. kleurden ze allemaal frituur bruin. Tjonge wat is dat lekker zeg.

Afijn, na de storm toch gelukkig weer lekker kunnen vissen, alleen had onze boot geen ruit meer en normaal heeft een boot een punt van voren. Die had onze boot ook niet meer . Die was zo hart tegen de betonnen ponton geknald, dat de punt een rechte kant was geworden.

Maar goed aan het eind van de vakantie had iedereen weer z’n visje gevangen, waar onder 9 heilbotten, grootste 97 cm. met een gewicht van 12 kilo. De helft van de heilbotten zijn gewoon met een pilkertje gevangen en de rest met een dode koolvis. Belangrijk met doodaas vissen is de staartdreg. Je kunt stellen geen staartdreg geen heilbot.

De enige soort die absoluut niet thuis was: de roodbaars.  Deze was niet te vinden ook niet op de topstekken van vorig jaar . Mis je als sportvis ook niet veel aan, maar ik zie ze graag in mijn koekenpannetje thuis liggen.

Ik was na die verloren twee en halve dag behoorlijk teleurgesteld en heb maar gauw een dagje met Dre Vriends geboekt op 31 oktober.

Nou dat was het wel zo’n beetje.