Voor het eerst in mijn vis carrière doe ik mee aan een EFSA Europees bootkampioenschap, waarin is ingebouwd het NKBW en Lichte Lijnentoernooi van de Nederlandse sectie. Uit de voorafgaande uitgebreide briefing door Wil Franken
en Joop Schik voor en tijdens de ALV was mij al volstrekt duidelijk geworden dat deze visserij op nota bene meer dan 20 soorten tijdens de General Fishing met dito onderlijnen, verschillende haaksoorten , loodgewichten etc., helemaal niets van doen heeft met
mijn eigenlijke tak van sport te weten de big gamevisserij. Op een enkel tripje naar Engeland en Ierland in het verre verleden word ik niet of nauwelijks gehinderd door enige kennis en ervaring op dit gebied, meer in het bijzonder de visserij op lipvis en
zeekarper. Ik heb dan ook dankbaar gebruik gemaakt van de uitvoerige informatie die Wil en Joop voorafgaande en tijdens het kampioenschap hebben verstrekt en tevens van de speciaal door Wil vervaardigde onderlijnen. Ook mijn vis maat Frans van Oss ben
ik zeer dankbaar voor het advies om mijn oude Scheveningen boothengels liever thuis te laten en in ieder geval een 4 meter lange Tubertini hengel aan te schaffen, dat had ik jaren geleden al moeten doen natuurlijk!
Het toernooi bestond uit twee onderdelen, de eerste twee dagen, maandag en dinsdag, het Lichte Lijnen Kampioenschap met speciaal door de organisatie verstrekte 30 lb dyneema , waarbij met uitsluitend een haak voornamelijk
zou worden gevist op Conger, rog, ruwe haai ongeacht het gewicht en verder andere bewoners van de riffen die groter moesten zijn dan 5 lb om voor punten in aanmerking te komen. Op woensdag, donderdag en vrijdag volgden de bootkampioenschappen oftewel
de General Fishing, waarbij met maximaal twee haken zou worden gevist en alle vissoorten met een minimumlengte van 20 cm aan bod zouden komen. Anders dan bij de Lichte Lijnen dagen waarbij zonder limiet op het aantal vissen punten konden worden verdiend, kreeg
elke deelnemer aan de bootkampioenschappen slechts de volledige vispunten, afhankelijk van de gevangen vissoort, voor de eerste vijf vissen en vervolgens daarna slechts een punt per vis voor de volgende vijf van die soort met een maximum van tien vissen per
soort. Daarnaast werd voor elke vissoort drie punten extra toegekend. De deelnemer met de meeste punten aan boord kreeg op elke boot 100% toegekend, de overige deelnemers op elke boot kreeg een percentage toegekend op basis van hun punten
als een percentage van de winnaar van de boot. De overall winnaar van het boot- en lijnkampioenschap is de deelnemer met hoogste bij elkaar opgetelde score over alle vijf de dagen van het kampioenschap. Ingeval van een gelijke score prevaleert het grootste
aantal vis of indien ook dit gelijk is het grootste aantal soorten.
Gezien mijn big game achtergrond wekt het geen verbazing dat ik mij zou gaan toeleggen op het lichte lijnen kampioenschap, daar
deze visserij toch wel duidelijke overeenkomsten vertoont met de little big game bodemvisserij. Op maandagmorgen maakten zo’n 111 deelnemers afkomstig uit 17 verschillende landen zich aan de kade gereed om het ruige weer te trotseren, veel wind
en regen en hoge golven maakten het niet eenvoudig om je aan boord staande te houden. Samen met Wouter van As stond ik op het achterdek, een betere loting konden we niet hebben. Gezien de toenemende wind besluit de schipper dicht bij de kust te blijven en
te gaan driften op de zandbanken, een wijs besluit bleek achteraf. Vrij snel vangt Wouter een prachtige tarbot, die de schipper met groot genoegen als avondmaaltijd in ontvangst nam, helaas leverde de tarbot die de 5 lb niet haalde, geen punten op. Daarna
was het mijn beurt en na een paar mooie aanbeten kreeg ik een mooie run en hangen die vis, mijn korte Ugly Stick van 1.8 meter met TLD 30 reel bleek perfect voor deze visserij. Het resultaat was een fraaie blonde rog van 18 lb, dat smaakte natuurlijk naar
meer! Binnen een uur mocht ik nog twee vrijwel identieke blonde roggen erbij vangen, mijn visdag kon uiteraard niet meer stuk. Achter mij stond een vriendelijke Noor Petter Skudal, die mij bij aanvang al had verteld dat hij meerdere malen
in afgelopen jaren als tweede in de EFSA bootkampioenschappen was geëindigd en iets in zijn gezicht deed mij vermoeden dat hij dit keer beslist niet van plan was als tweede te eindigen. Naamgenoot Petter had inmiddels ook twee blonde roggen op zijn
naam staan maar dat was niet helemaal naar zijn zin en schakelde ineens over op een heel ander systeem met significant kleinere haken en dito aas. Het resultaat bleef niet lang uit en liet zich raden: in no time ving Noorse Petter de ene dropveter conger
na de andere, ik moet eerlijk zeggen dat ik met mijn vis maat Les Lozowski dit seizoen in Nederland grotere en dikkere palingen in de rivier heb gevangen, maar ja, een Conger is en blijft een Conger ongeacht het formaat en leverde 15 punten per vis op
en een rog slechts 10, dus Noorse Petter was eigenlijk heel goed en slim bezig, hij drukte mij wel op het hart aan boord geen ruchtbaarheid te geven aan zijn aangepaste vismethodiek. Omdat de roggen het inmiddels compleet lieten afweten en ik in punten
een flinke achterstand had opgelopen was het voor mij een goed moment om ook veel lichter te gaan vissen, alhoewel ik diep in mijn hart veel liever op mooie rog vis dan op ondermaatse Congers, die meer punten opleveren, maar het is nu eenmaal een kampioenschap!
Op de valreep vang ik nog twee kleine Congers bij, goed voor de volle punten. Eindresultaat van de eerste visdag, Noorse Petter eerste plaats met een score van 100 % en Nederlandse Peter een welkome tweede plaats met een score van 75%, uiteraard veel meer
dan ik gehoopt en verwacht had!
De tweede lichte lijnen dag beloofde qua weer veel beter te worden, de regen was in ieder geval gestopt, iedereen slaakte een zucht van verlichting, of dat ook zou betekenen
dat de visserij stukken beter zou worden was nog zeer de vraag. Wederom lootte ik, ditmaal met Joop Schik als buurman een plaats op het achterdek, altijd fijn en bijzonder leerzaam om naast iemand met zo’n schat aan ervaring te staan natuurlijk.
Het bleek een taaie dag te worden met relatief weinig aanbeten. Joop ving desalniettemin regelmatig vis, alleen niet de soort waar hij op gehoopt had of het minimumgewicht wat nodig was om punten te scoren. Eindelijk na lang wachten, krijg
ik op mijn eigen gefabriceerde onderlijn voorzien van een eska light, mijn eerste aanbeet, onmiskenbaar Conger, ook nu was het credo kleine haken en weinig aas gebruiken. Uiteindelijk vang ik drie Congers, Joop vangt eerst een mooie Tope die wel
punten opleverde gevolgd door een Conger. Een mooie afsluiting voor mij was een fraai getekende kathaai, die al jaren op verlanglijstje stond die net de 5 lb niet haalde maar dat mocht voor mij de pret niet drukken. Met een gedeelde derde plaats aan
boord mag ik na twee dagen lichte lijnen vissen voor het Nederlands Kampioenschap mijn bronzen medaille opeisen, Joop wordt tweede met hetzelfde aantal punten maar met meer vissen op de eerste dag en Ernest Ripson komt op de eerste plaats.
Iedereen hoopte dat voor de volgende drie dagen van de bootkampioenschappen de wind wat zou gaan liggen, maar niets bleek minder waar! Op de eerste dag van de general fishing probeerden een aantal boten wat verder de zee op te gaan maar moesten
al snel onverrichter zake terugkeren, de wind bleef aanwakkeren en de golven werden steeds hoger. De speciaal voor deze visserij aangeschafte vier meter lange Tubertini hengel voldeed perfect met name voor de visserij op de lipvis en zeekarper. Voor
de meesten waaronder ikzelf bleef het sprokkelen om wat visjes te vangen, naast de zeekarper en lipvis maakte voor mij een incidentele rode poon en op de valreep een smooth hound mijn dag weer goed. Samen met vismaat Paulus van Berk een supergezellige dag
aan boord gehad. Over de tweede dag kan ik kort zijn nu dit qua weer en visserij een herhaling van dag een bleek te zijn, nog steeds veel wind en daardoor beperkte mogelijkheden. Desalniettemin werden er door deze en gene prachtige exemplaren lipvis
en zeekarper gevangen.
Boven aan de top van het klassement scoorde de Duitse Katharina Schleiff voor de vierde opvolgende dag een maximum van 100%, tja je kan vissen of niet, in totaal dus de maximale
400 % en was heel hard op weg om de nieuw Europese kampioene van 2019 te worden, op de voet gevolgd door nog twee toppers, Martin Hubert uit Denemarken en Steve Souter uit Schotland, het zou een buitengewoon spannende afloop gaan worden! In de National Teams
categorie was de spanning er niet minder om, weliswaar domineerde het A team van Noorwegen op de eerste plaats, echter om de tweede en derde plaats zou nog een hevige strijd gaan plaatsvinden op de laatste toernooi dag tussen Nederland A, Schotland
A, Engeland B en Ierland B!
Laatste dag van de General Fishing. Eindelijk een dag zonder wind, zonder regen en volop zon, het beloofde een topdag te worden en dat werd het ook. Iedereen ving veel
meer en grotere vis dan de dagen ervoor. Ditmaal viste ik met Arjan Stelwage aan boord die deze visserij als geen ander verstaat en zijn boekje rap vol viste. Ook ik had niet te klagen en ving meer en grotere lipvissen en zeekarper dan de voorgaande dagen
bij elkaar en dat ook nog met schitterend weer, wat wil een mens nog meer, kortom een perfecte dag om het kampioenschap mee af te sluiten.
De grote vraag die iedereen bezig hield was natuurlijk of de gedoodverfde
winnares Katharina Schleiff onder zware pressie ook op de laatste toernooidag het maximum van 100 % zou gaan scoren. Het antwoord luidt ontkennend, Katharina bleef steken op een respectabele 67 % score, daarmee de deur die al op een kier stond, wagenwijd
open zettend voor Martin Hubert die wel de 100% score wist te behalen , goed voor de gouden medaille, direct gevolgd door Steve Souter die de tweede plaats veroverde zodat Katharina Schleiff uiteindelijk op de derde plaats belandde, nog steeds
een briljante prestatie! Naamgenoot Petter Skudal van Noorwegen A scoorde ook op de laatste dag het maximum van 100 % , drie maal in vijf dagen, en pakte daarmee de vierde plaats. In de National Teams categorie bleef Noorwegen A op de eerste
plaats staan, Schotland A pakte de zilveren medaille en Engeland B brons, Nederland A kwam op de 6de plaats. Bij de 4- mans teams bereikten Wil Franken, Joop Schik, Steve Souter en Scott Gibson de tweede plaats. Overall in het Nederlands kampioenschap
is de gouden medaille voor Ernest Ripson , zilver voor Joop Schik en brons voor Wil Franken .
EFSA Nederland kan terugkijken op een zeer geslaagd en perfect georganiseerd kampioenschap
met vele nationaliteiten, waarin kameraadschap en sportiviteit de boventoon voerde. Inmiddels heb ik de smaak te pakken gekregen en sta te popelen om mij zodra mogelijk bij onze secretaris Miranda Koop in te schrijven voor het volgende kampioenschap
in Cobh , wat in 2021 zal plaatsvinden!
Peter Ouwendijk